„Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu”
(KKK 1499)
Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego. W przypadku ciężkiej choroby lepiej poprosić kapłana wcześniej, bowiem jest to sakrament umocnienia. Sakrament ten może być przyjmowany wielokrotnie, a nie tylko w przypadkach krańcowych.
Przygotowanie mieszkania: stół nakryty białym obrusem, krzyż, świeca, waciki, woda do popicia dla chorego. W czasie udzielania sakramentu namaszczenia chorych powinni modlić się wspólnie także domownicy.
Sakramentu namaszczenia chorych można udzielić w następujących przypadkach:
- jeśli jest przewlekła choroba,
- osobom starszym wiekiem,
- przed operacją medyczną,
- nieprzytomnym lub psychicznie chorym, jeśli można przypuszczać, że w normalnych warunkach życzyłyby sobie przyjęcia tego sakramentu.
SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!
Kapłana z posługą do chorego lub umierającego wzywamy jak najszybciej i o każdej porze dnia lub nocy.
POGRZEB
Jeżeli pogrzeb będzie miał miejsce na cmentarzu parafialnym to wymagana jest karta zgonu (do celu pochowania zwłok) Ofiarę za miejsce na cmentarzu parafialnym składa się raz na 20 lat.
Jeżeli zaś pochówek jest na cmentarzu komunalnym to wymagany jest akt zgonu.
Jeżeli osoba zmarła należała do innej parafii wymagane jest zezwolenie z tamtejszej parafii.
Należy również przynieść zaświadczenie o przyjętych sakramentach św. przez osobę zmarłą (spowiedź, komunia, namaszczenie chorych) wypisane przez kapelana szpitalnego lub proboszcza